Nou kom ik al tien jaar in de Auvergne en nog steeds ontdek ik nieuwe wandelroutes dichtbij ons huis. Dit keer lopen we van Pionsat naar Virlet. Le circuit de Bellaigues. Het is een bloedhete dag. Als we onze auto parkeren bij het voormalige station van Pionsat beseffen we al dat we de hele 12,5 km niet gaan halen in de aangegeven 3 uur en 45 minuten. Te warm, te veel klimmen. Jammer dan zien we het klooster van Bellaigue niet. Al na 500 meter lopen we over een mooi zandpad. We passeren een leuk gehuchtje. Zomerviolieren bloeien, meerwortel zien we, margrieten, sint janskruid, smalle weegbree, spirea pluimen wuiven ons toe. chicorei en vlier tonen hun pracht. Plots lopen we op een zandweg die flink verhard is met keien. Een lang breed pad door een open landschap. Dit is de aangekondigde ‘Voie Romaine’ (romeinse weg). “Deze wandeling kan nu al niet meer stuk,” roep ik uit na een kwartier. Wat mooi. Het besef dat we hier op een weg lopen van omtrent 2000 jaar oud geeft t voor mij een extra dimensie. Hier liepen al eeuwen mensen. Lang was dit een belangrijke doorgangsroute. De romeinen waren goed in het aanleggen van betrouwbare wegen. Verhardingen met stenen voorkwamen het wegzakken van karren en manschappen in blubberwegen.
Het contrast tussen deze vreedzame weg op deze kalme zomerse dag en de strijdlustige reden van aanleg door de romeinen: zo snel mogelijke verplaatsing van de bezettingslegers, dringt zich aan me op. Hoe vredig het landschap ook kan zijn, zo bloedig kunnen de gebeurtenissen waar dit landschap getuige van was geweest zijn.
Spirea geurt ons zalig toe. Kamille bij een boerenschuur stemt ons vredig. Boeiend, onder dikke wolken is het 30 graden. We vervolgen de weg en slingeren over groene paadjes. We snijden een stuk af door een lus van punt 4 naar 7 niet te nemen. We slaan af en pakken 200 meter verder het pad weer op. Daar ontwaren we een prachtig gerestaureerde boerderij met boerenkarren in de wei.
Imposante solitaire eiken staan als mijlpalen in het landschap, soms de voeding delend met klimop of vogelpest. Een mooi keltisch kruis kruist ons pad, bij een kruising van wegen. Velen weten niet dat het plaatsen van kruizen bij kruispunten ter zegening van reizigers een ‘heidens’ gebruik is dat stamt van ver voor onze jaartelling. Het christendom heeft dit gebruik overgenomen. Kiene jongens die kerkvaders. Pronken met andermans veren.
We lopen langs een idyllisch tafereel met koeien bij een luid stromend beekje. Nee riviertje moet ik waarschijnlijk zeggen. Dit is waarschijnlijk de Ganne.
De wolken worden steeds donkerder. We weten dat we langs Chez Barret komen. Daar wonen Hans en Marjan, goede kennissen van ons. We vervolgen de weg en warempel we lopen langs de prachtig verbouwde ‘Grange’ (schuur) van Hans en Marjan. Marjan komt net uit de tuin aangelopen. We mogen even schuilen. Hans en Marjan hebben hun droom verwezenlijkt. Ze verruilden een druk bestaan in de grafische wereld voor een kwaliteitsbestaan in de Auvergne. Ze kochten een enorme schuur en verbouwden die in 6 jaar tot een enorme woonkamer annex muziektempel. Hans ontwikkelde zich tot klusser en samen kregen ze Vos en Faber mulitiservice. Ze klussen nu aan de woningen van Nederlanders. Bekijk eens hoe je van een lege Franse schuur een prachtig woonhuis kunt maken. http://vosenfaber.blogspot.fr/ en scroll even door naar beneden om de laatste fotos te zien. Hans kan heel boeiend en geestig schrijven over hun Franse wedervaren. En Marjan heeft een prachtige tuin. Permacultuur. Ze zaait allerlei bloemen en groenten door elkaar. En ze grijpt zo min mogelijk in in het natuurlijke proces. De mais en een enkele wortel staan naast de margrieten en smeerwortel. Ik vind t prachtig en inspirerend.
t Druppelt toch wat langer dan verwacht en na een aangenaam verpozen brengt Hans ons met de auto naar ons startpunt. Chapeau. Dank. Een volgende keer gaan we deze hele wandeling lopen. Wij zijn geen snelwandelaars, dus als een routegids aangeeft dat de wandeling 3 ur en 45 minuten duurt dan kunnen wij wel rekenen op zeker 5 uur.
Geen reacties op “Prachtige wandeling over Romeinse weg bij Pionsat”