Vandaag 20 oktober, is het een mooie zonnige dag. We besluiten te gaan wandelen. We horen de beken hard ruisen, de hagen die nog niet gesnoeid zijn zijn heel hoog. Er moet dus flink water gevallen zijn de afgelopen tijd. Goed voor de paddenstoelen. Inderdaad we zien er veel.
Het herinnert me aan een paddenstoelenzoektocht jaren geleden, hier in het bois de Pionsat. Wij weten van onze vriendin Nicole dat er veel paddenstoelen te vinden zijn in het bos. “Men komt van heinde en verre om hier paddenstoelen te zoeken. Nicole en haar zoon vonden vorig jaar 400 kg paddenstoelen. Die gingen de vriezer in, om in kleine porties door het jaar gegeten te worden.
Lucie leest meerdere boeken over paddenstoelen en zit er al aardig in. Bij het zien van de meest prachtige paarse en gele paddenstoelen juich ik. ‘Jammer Frans, maar de mooiste zijn vaak het meest giftig. Een groot deel moeten we laten staan. Na een middag zoeken hebben we een plastic tasje vol, ongeveer 5 kilo. Als we langs onze buurman lopen vraagt hij naar de inhoud van de zak. “Ik heb geen verstand van paddenstoelen. Ik kan 10 soorten herkennen, die eet ik, de rest niet.” Helder beleid. Wij gaan voor de zekerheid even langs de apotheker in Pionsat. Want in Frankrijk zijn apothekers verplicht iedereen die met vragen over paddenstoelen komt, te adviseren. Ze zijn daar ook in opgeleid. De apotheker neemt, ondanks dat zijn zaak vol staat uitgebreid de tijd voor. Er worden boeken bij gehaald. Nee deze zijn verdroogd, daar zit geen smaak meer aan. Deze is giftig. Deze lijkt te veel op de giftige, voor de zekerheid doen we die ook niet. Er rest ons minder dan een kilo paddenstoelen. Als hij weer een hele bups wil afwijzen, omdat die te veel lijkt op de giftige soort roept zijn assistente, die ondertussen een hoestsiroopje verkoopt: “Nee die kun je eten hoor. Doen wij ook vaak. Mijn man weet er veel van. Die is absoluut niet giftig. De man aarzelt wat. Ik wil hem verlossen en zeg: “Anders vragen we het nog wel even aan onze vriendin Nicole.’ “Ken je Nicole, waarom kom je dan bij mij? Zij weet er 10 x zo veel van.
We hebben heerlijk Girolles, Boleten en Cepes gegeten.
Met dit in het achterhoofd loop ik nu door het bos. Er staan in dit deel geen bordjes met “Ramassage de Champignons Interdit.” Ik:“Laten we weer wat meenemen.” Lucie:“Nee we hebben geen plastic zakken bij ons. Als we alles bij elkaar gooien dan besmetten de giftige de eetbare. En eigenlijk moet je plukken met een mandje.” Het wordt een foto safari dus. De resultaten er van ziet u hieronder.
Fabelachtig die paddenstoelen wereld. Zwamneus moi, weet er nada van. Lucies kennis is iets weggezakt. Zo gauw je iets van de begane paden afgaat vind je overal paddenstoelen. Veel kleintjes, maar ook hele heksenkringen. Betoverend mooi. De top is een aangevreten eekhoorntjesbrood met een slak er op. Paddenstoelen zijn opruimers. Net als alle schimmels komen zij daar waar de dood heerst, waar verval is. En nu wordt een paddenstoel zelf opgegeten.
Geen reacties op “Paddenstoelen zoeken”