Vorige week kocht ik een ladder bij tweedehands handel/inbrenghuis Troc de l’Ile in Montlucon. Hij was tweedelig, maar een beetje onhandig lang (5,5 m). Ik kocht hem en zei dat ik hem 3 weken later wel op kwam halen. Die kon niet op het dak van mijn auto, daar had ik een aanhanger voor nodig. Twee dagen later zit ik thuis en komen vrienden, Jan en Lief langs. Ik vertel van mijn aankoop: “Na 9 jaar lenen bij de buurman heb ik zelf een ladder gekocht. Tweedehands. Bij de Troc de l’Ile.’ Jan: “Die anderhalve ladder?” “Ja” Jan: “Van 70 euro?” “Ja.” “Shit die wou ik deze week gaan halen. Vorige week heb ik hem laten staan omdat ik hem niet op mijn auto mee kon nemen.” “Dat was bij mij ook t punt. Ik moet nog even een aanhanger lenen om hem op te halen (die van Jan, maar dat zei ik nog maar niet).” Jan: “Die heb ik nodig om aan het dak van mijn schuur te kunnen werken.’ Twee dagen later komt Jan langs: “Ik moet voor onderdelen naar Montlucon. Zal ik die ladder voor je ophalen?” Die middag zie ik bij Jan mijn ladder. “Jan we moeten even aan de dakgoot werken, dus ik heb de ladder nodig. Verder heb jij hem vaker nodig dan ik, dus ik stel voor dat we de ladder bij jou laten staan en dat ik hem ophaal als t nodig is.” “Dat is goe.” Ik leen zijn aanhanger en breng de ladder naar mijn huis. Onderweg zeg ik tegen Willem die meerijdt: “Kijk van deze ladder kun je het heen en weer krijgen. Ik ga hem halen bij Jan of Jan bij mij. En dan zegt de gastheer: neem mee. Wil je nog wat drinken?” Je kunt t ook een alibi ladder noemen.
Geen reacties op “Heen en weer krijgen van een ladder”